Amaç: Akademisyenlerin akademik etik değerlere sahip olmaları ve meslektaşlarının da etik ilkelere uyması bilim, toplum, eğitim ve meslek anlayışı için oldukça önemlidir. Dil ve konuşma terapisi alanında yapılan araştırmalar incelendiğinde akademisyenlerin etik değerlerine yönelik herhangi bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu çalışma, akademisyenlerin etik değerlere ne kadar hassasiyet gösterdiğini incelemeyi hedeflemektedir. Yöntem: Bu çalışmanın deseni tarama modeli olarak tasarlanmıştır. Araştırmada kullanılan ‘Akademik Etik Değerler Ölçeği’ akademik etik değerleri ölçmesinin yanı sıra ‘bilimsel etik değerler’, ‘meslektaşa yönelik etik değerler’, ‘topluma yönelik değerler’, ‘çalışılan kuruma yönelik değerler’, ‘öğretim sürecine yönelik değerler’ olarak alt kategorilere ayrılmaktadır. Her alt kategori ‘düşük hassasiyet’, ‘kararsız-orta hassasiyet’, ‘yüksek hassasiyet’ sınıflamasına göre yapılmıştır. Araştırma kapsamında dil ve konuşma terapisi alanında görev yapmakta olan 24 akademisyen çalışmaya katılmıştır. Değerlendirme aracı akademisyenlere Google Anket haline getirilerek ulaştırılmıştır. Elde edilen veriler Google anket üzerinden ortak havuzda toplanmıştır. Verilen cevaplar kör bir analiz edici tarafından SPSS 20,0 ile bağımsız olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Elde edilen veriler sonucunda dil ve konuşma terapisi alanında çalışan akademisyenlerin akademik etik değerleri yüksek hassasiyet aralığında bulunmuştur (171-250, %87,5). Alt kategorilere bakıldığında öğretim sürecine yönelik değerler (%91,7) yüksek hassasiyet aralığında, topluma yönelik (%54,2), meslektaşlara yönelik (%75,0) ve çalışılan kuruma yönelik değerlerde (%58,3) yüksek hassasiyet ve bilimsel araştırmaya yönelik değerlerde (%88,0) yüksek hassasiyet olduğu ortaya konulmuştur. Alt kategorilerde karşılaştırma yapıldığında en yüksek değer hassasiyetinin öğretim sürecine yönelik etik değerlere ait olduğu bulgusu elde edilmiştir. Katılımcıların akademik çalışma yılları ve akademik etik değerleri arasında zayıf pozitif bir ilişki vardır fakat bu ilişki anlamlı değildir. Sonuç: Dil ve konuşma terapisi alanında çalışmakta olan akademisyenler akademik etik değerler konusunda yüksek hassasiyete sahiptir. Ölçeğe ait alt boyutlar incelendiğinde öğretim sürecine yönelik değerler, topluma yönelik etik değerler, meslektaşa yönelik etik değerler,çalışılan kuruma yönelik değerler, bilimsel araştırmaya yönelik değerler yüksek hassasiyette olduğu ortaya çıkmıştır.
akademik etik değerler, bilimsel etik, toplumsal etik, mesleki etik, dil ve konuşma terapisiakademik etik değerler, bilimsel etik, toplumsal etik, mesleki etik, dil ve konuşma terapisi
Aktaş, K. (2017). Etik-ahlak ilişkisi ve etiğin gelişim süreci. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(2), 22-32.
American Association of University Professors. (2011). Statement on professional ethics. https://www.aaup.org/report/statement-professional-ethics
American Speech-Language-Hearing Association. (2016). ASHA practice policy. https://www.asha.org/policy/ Arda, B. (2004). Etiğe kavramsal giriş ve temel yaklaşımlar. B. Arda, E. Kahya, & T. A. Gül (Ed.), Bilim Etiği ve
Bilim Tarihi içinde (1. Basım, sf. 21-36). Ankara Üniversitesi Yayınları.
Arizona State University. (2011). Academic affairs manual (ACD). https://www.asu.edu/aad/manuals/acd/acd204-01.html
Aydın, P. İ. (2016). Yönetsel, mesleki ve örgütsel etik (7. basım). Pegem Akademi Yayınları.
Bhutta, Z. A. (2002). Ethics in international health research: a perspective from the developing world. Bulletin of the World Health Organization, 80(2), 114-120.
Dembe, A. (2009). Ethical issues relating to the health effects of long working hours. Journal of Business Ethics, 84(2), 195-208.
Demir, R., & Acar, A. C. (2014). İş ahlakı açısından ücret yönetimi sistemi. İş Ahlakı Dergisi, 7(1), 95-148.
Dil ve Konuşma Terapistleri Derneği. (2017). Dil ve konuşma terapisi mesleki etik kurallar yönetmeliği. https://www.dktd.org/tr/page/etik-prensipler.html
Dill, D. (1982). The structure of the academic profession: Toward a definition of ethical issues. Journal of Higher Education, 53, 255-267.
Engle, T. J., & Smith, J. L. (1990). The ethical standarts of accounting academics. Issues in Accounting Education, 5(1), 7-10.
Erdirençelebi, M., & Filizöz, B. (2019). Meslek etiği ve akademisyenlerin etik değerleri üzerine nicel bir araştırma. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 14(20), 1228-1258.
Gündoğdu, Ö. Ş. (1999). Kentsel çevre estetiğinin etik açıdan irdelenmesi Ankara özelinde bir değerlendirme. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi.
Hofmeyer, A., Scott, C., ve Lagendyk, L. (2012). Researcher-decision-maker partnerships in health services research: Practical challenges, guiding principles. BMC. Health Services Research, 12(1), 1-6.
Horton, S., Byng, S., Bunning, K., ve Pring, T. (2004). Teaching and learning speech and language therapy skills: The effectiveness of classroom as clinic in speech and language therapy student education. International Journal of Language & Communication Disorders, 39(3), 365-90.
İnci, O. (2009). Bilimsel yayın etiği ilkeleri, yanıltmalar, yanıltmaları önlemeye yönelik öneriler. Sağlık Bilimlerinde Süreli Yayıncılık.
Keskin, U. (2017). Bilimsel etik ihlallerinin kökenine ilişkin bir değerlendirme. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(4), 653-674.
Köklü, N. (2003). Akademisyenlerin araştırma etiği konusundaki görüşleri. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 2(4), 137-151.
Kruk, J. (2013). Good scientific practice and ethical principles in scientific research and higher education. Central European Journal of Sport Sciences and Medicine, 1(1), 25-29.
Kuçuradi, İ. (1997). Uludağ konuşmaları, özgürlük, ahlak, kültür kavramları. Türkiye Felsefe Kurumu Yayınları.
Kuçuradi, İ. (2000). Felsefi etik ve “mesleki etikleri”. H. Tepe (Ed.), Etik ve Meslek Etikleri içinde (1. Basım, sf. 17-32). Türkiye Felsefe Kurumu Yayınları.
Kuçuradi, İ. (2003). Etik ve “Etikler”. Türkiye Mühendislik Haberleri, 423(1), 7-9.
Kurnaz, N., & Gümüş, Y. (2010). Muhasebe bölümü öğrencilerinin muhasebe mesleği ile ilgili etik dışı davranışlara ilişkin algı analizi: Dumlupınar Üniversitesi Uygulamalı Bilimler Yüksekokulu örneği. Muhasebe ve Finansman Dergisi, 46, 157-174.
Lumpkin, A. (2008). Teachers as role models teaching character and moral virtues. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 2(79), 45-50.
Maya, İ. (2013). Akademisyenlerin meslek ahlakına aykırı olan davranışlara ilişkin algıları (ÇOMÜ Eğitim Fakültesi Örneği). Turkish Studies, 8(6), 491-509.
MacLeod, P. D., & Eaton, S. E. (2020). The paradox of faculty attitudes toward student violations of academic integrity. Journal of Academic Ethics, 18(2),347–362.
Masic, I., Hodzic, A., ve Mulic, S. (2014). Ethics in medical research and publication. International Journal of Preventive Medicine, 5(9),1073-82.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2006). Mesleki eğitim ve öğretim sisteminin güçlendirilmesi projesi. http://www.megep.meb.gov.tr/
National Education Association. (2011). Code of ethics. http://www.nea.org/home/30442.htm.
Özerdem, A., Tunca, Z., Aydın, H., Örs, Y., ve Karaçam, Ö. (2008). Kanıta dayalı tıp ve psikiyatri. TürkiyePsikiyatri Dergisi, 10(3), 123-128.
Pelit, E., & Güçer, E. (2006). Öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğiyle ilgili etik olmayan davranışlara ve öğretmenleri etik dışı davranışa yönelten faktörlere ilişkin algılamaları. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 95-119.
Pınar, İ. (2002). Akademisyenlerin etik değerleri üzerine bir araştırma. Yönetim Dergisi: İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü, 13(43), 5-19.
Pieper, A. (1999). Etiğe giriş. Ayrıntı Yayınları.
Resnik, D. B. (2020, Dec. 23). What is ethics in research & why is it important? www.niehs.nih.gov/research/resources/bioethics/whatis
Saddleback College. (2011). Faculty code of ethics and professional standards. http://catalog.saddleback.edu/content.php?catoid=13&navoid=1522
Salahudin, S. N., Alwi, M. N. R., Baharudin, S. S. B., ve Halimat, S. S. B. (2016). The relationship between work ethics and job performance. The European Proceedings of Social and Behavioral Sciences, 7, 465-471.
Schulte, L. E., Thompson, F., Hayes, K., Noble, J., ve Jacobs, E. (2001). Undergraduate faculty and student perceptions of the ethical climate and its importance in retention. College Student Journal, 35(4), 565- 576.
Sevim, O. (2014). Akademik etik değerler ölçeğinin geliştirilmesi: güvenilirlik ve geçerlilik çalışması. Turkish Studies - International Periodical for the Languages, 9(6), 943-957.
Tepe, H. (2000). Etik ve mesleki etikleri. Türkiye Felsefe Kurumları Yayınları.
Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu. (2006). Bilimsel dergilere gönderilen makalelerde dikkat edilmesi gereken noktalar! https://journals.tubitak.gov.tr/genel/brosur.pdf
Tülübaş, T., & Göktürk, Ş. (2018). Orta kariyer evresinde bulunan akademisyenlerin akademisyenlik mesleğine yönelik görüşleri. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 1(1), 35-51.
Türkiye Bilimler Akademisi Bilim Etiği Komitesi. (2002). Bilimsel araştırmada etik ve sorunları. http://www.tuba.gov.tr/files/yayinlar/raporlar/Bilimsel%20Aras%CC%A7t%C4%B1rmada%20Etik%20v e%20Sorunlar%C4%B1son.pdf
Uçak, N. Ö., & Birinci, H. G. (2008). Bilimsel etik ve intihal. Türk Kütüphaneciliği, 22(2), 187-204.
Von Dran, G. M., Callahan, E. S., ve Taylor, H. V. (2001). Can students' academic integrity be improved? Attitudes and behaviors before and after implementation of an academic integrity policy. Teaching Business Ethics, 5(1), 35-58.
Woith, W., Jenkins, S. D., ve Kerber, C. (2012). Perceptions of academic integrity among nursing students. Nursing Forum, 47(4), 253-259.
Yükseköğretim Kurulu (2014). Yükseköğretim Kurumları etik davranış ilkeleri. https://kurul.odu.edu.tr/files/other/UniversitesYasamiEtikK/akademik-etik-ilkeler.pdf